Catalogus
Overloop hier onze uitgebreide lijst van kilometerpaaltjes en bestel

Winkelwagen

0 stuks: 0 €
Bekijken

Col du Galibier - Lautaret 9 €



B 34mm x D 24mm x H 75mm. +-120gr

Klik hier als u uw kilometerpaaltje wenst te laten graveren (+ 7€)


Reset

9 €

In winkelwagentje

Col du Galibier

 
Col du Galibier
Galibier.jpg
Top 2646 m
Coördinaten 45° 4′ NB, 6° 24′ OL
Locatie Franse Alpen
 
  Noordzijde Zuidzijde
Startplaats Valloire Col du Lautaret
Hoogteverschil 1226 m 588 m
Lengte 17.000 m 8.000 m
Stijgings-% 7,2% 7,4%
Steilste km 10% 9%
Col du Galibier
Col du Galibier
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De Col du Galibier is een bergpas in de Franse Alpen Hij verbindt Saint-Michel-de-Maurienne en Briançon via de Col du Télégraphe in het noorden en de Col du Lautaret in het zuiden. De pas is in de winter gesloten. De bergrug waar de Col du Galibier deel van uitmaakt vormt een verbinding tussen het Massif des Arves en Massif des Cerces.

Inhoud

Fietsen

De bergpas is vooral bekend vanwege wielrenetappes in de Ronde van Frankrijk. Op de Galibier is ook een monument geplaatst ter nagedachtenis aan Henri Desgrange, de eerste directeur van de Ronde van Frankrijk.

 
Col du Galibier

Omdat de Galibier alleen te bereiken is als de Col du Télégraphe of de Col du Lautaret is bedwongen, maakt dit deze bergpas tot een van de zwaarste Alpencols in de wielergeschiedenis.

Profiel van de beklimming

De top van de pas is zowel vanaf de noord- als de zuidkant te bereiken. Vanaf de zuidkant lopen twee wegen omhoog, die elkaar enkele kilometers voor de top ontmoeten.

Vanuit het noorden

 
Profiel van de beklimming van de noordkant vanaf Saint-Michel-de-Maurienne.

Vanaf Saint-Michel-de-Maurienne is de lengte van de beklimming 34.5 km met een stijgingspercentage van gemiddeld 6,6 %. De beklimming van de col du Télégraphe beslaat de eerste 12 km met gemiddeld 7 % stijging; na een lichte afdaling naar het dorp Valloire begint de daadwerkelijke beklimming van de Col du Galibier. Het gemiddelde stijgingspercentage van de Galibier is 6,9 %, waarbij vooral de laatste kilometers pittig zijn met een percentage van zo'n 8,5 % (tegen de top aan zelfs ruim 10 %).

Tot 1976 bestond de enige overgang naar de andere kant van de pas uit een tunnel van 370 m lang, die echter in zulke slechte staat bleek te zijn dat hij werd gesloten. Er werd een nieuwe weg aangelegd die helemaal over de top van de pas voert en gemiddeld met 10% stijgt. Na renovatie werd de tunnel in 2002 weer geopend voor autoverkeer, waarbij stoplichten regelen vanaf welke kant het verkeer gebruik mag maken van de tunnel. Voor fietsers is de tunnel verboden.

Vanuit het zuiden

Vanuit het zuiden kan men de pas vanuit Briançon of vanuit Bourg d'Oisans beklimmen. Vanuit het zuidoosten (Briançon) is de klim 37 km lang. De eerste 14 kilometers tot aan Monêtier zijn eigenlijk meer vals plat, met een stijgingspercentage van gemiddeld 3 %. De 14,5 km naar de Col du Lautaret op 2058 m hoogte stijgen wat meer, maar het blijft relatief bescheiden met 4 tot 5 %. Daarna blijven er, vanaf het monument voor Henri Desgrange, nog 8 pittige kilometers over, waar het stijgingspercentage tussen de 9 en 12 % bedraagt.

Men kan de klim ook maken vanuit het zuidwesten, vanaf Bourg d'Oisans (onderaan de Alpe d'Huez).

Beklimmingen tijdens de Ronde van Frankrijk

In 1936 legde Theo Middelkamp op deze bergpas de basis voor de eerste Nederlandse etappeoverwinning in de Ronde van Frankrijk. Het jaar ervoor was Francisco Cepeda tijdens de afdaling hard gevallen, hetgeen tot een schedelbasisfractuur leidde.

In 1998 kleineerde Marco Pantani Jan Ullrich. De Italiaan Pantani vloog tijdens hagelbuien en lage temperaturen weg van Ullrich die op de top tien minuten verloor.

In 2011 wordt de col voor de eerste maal op twee opeenvolgende dagen beklommen, en werd bij de eerste van die twee beklimmingen voor het eerst in de geschiedenis gefinisht op de top van de Galibier. Boven op de Galibier was het Andy Schleck die met overmacht won voor zijn broer Fränk en Cadel Evans.

In 2013 werd de Galibier tijdens de vijftiende etappe van de Ronde van Italië beklommen. Vanwege de slechte weersomstandigheden werd de etappe ingekort tot 4,2 kilometer onder de top van de col. De finish lag bij het monument voor Marco Pantani. De Italiaan Giovanni Visconti won de etappe.

In 2015 was de bedoeling dat de Galibier werd beklommen maar dat ging niet door want er stond een tunnel op instorten waardoor de route veranderde en over de Croix de Fer ging.[1]

Passages in de Ronde van Frankrijk sinds 1947
JaarEtappeCategorieEerste boven
2011 19 HC Andy Schleck
2011 18 HC Andy Schleck
2008 17 HC Stefan Schumacher
2007 9 HC Mauricio Soler
2006 16 HC Michael Rasmussen
2005 11 HC Aleksandr Vinokoerov
2003 8 HC Stefano Garzelli
2002 16 HC Santiago Botero
2000 15 HC Pascal Hervé
1999 9 HC José Luis Arrieta
1998 15 HC Marco Pantani
1993 10 HC Tony Rominger
1992 14 HC Franco Chioccioli
1989 17 HC Gert-Jan Theunisse
1987 21 HC Pedro Muñoz
1986 18 HC Luis Herrera
1984 18 HC Francisco Rodríguez
1980 17 HC Johan De Muynck
1979 17 HC Lucien Van Impe
1974 11 1 Vicente López Carril
1973 8 1 Luis Ocaña
1972 14a 1 Joop Zoetemelk
1969 10 1 Eddy Merckx
1967 10 1 Julio Jimenez
1966 16 1 Julio Jimenez
1964 8 1 Federico Bahamontes
1959 18 2 Charly Gaul
1957 10 1 Marcel Janssens
1955 8 1 Charly Gaul
1954 19 1 Federico Bahamontes
1952 11 1 Fausto Coppi
1948 14 2 Lucien Teisseire
1947 8 1 Fermo Camellini

Panorama

Vanaf de top voert een wandelpad naar een uitzichtpunt op 2704 m. Vanaf hier kan men in het zuiden de gletsjers van de Barre des Écrins en de La Meije zien, de piek van de Rochebrune in het zuidoosten, in het noordoosten de Mont Blanc en tot slot de Grand Galibier (3229 m).

Panorama op de Col du Galibier
Panorama op de Col du Galibier


Gelijkaardige artikels