xUw artikel is toegevoegd aan de winkelwagen. Klik hier om meteen naar de winkelwagen te gaan
Klik hier als u uw kilometerpaaltje wenst te laten graveren (+ 7€)
Vertrekkend vanuit Argelès krijgen we gelijk een stuk van 8% voor de kiezen tot l’Arras de Lavedain en ongeveer 2 km lang. Daarna trekt het landschap meer open en platter met links en rechts van de weg een vallei en een klein dorpje op een hoger gelegen plateau. Veel grasweiden met grazende koeien en je fietst zeker niet alleen. Dit is een populaire col onder de klimmende wielertoeristen. Na het zachthellende gedeelte gaat het zelf een eind bergaf maar vanaf Aucun stijgen we weer licht. Eens het pittoreske dorpje gepasseerd daalt het licht. Na Marsous rijden we in een lichtgolvend landschap naar Arrens. Nu lijkt het wel of de echte klim begint (7,5%). Op naar de Soulor, even weer 8%. Vergeet niet te genieten van het landschap. Wondermooi! Hier en daar een schuur al dan niet omgebouwd tot vakantieverblijf. Een ezel en een paard staren verwonderd naar ons. Meanderend rijden we verder. We rijden de parking op van de Chalet de Soulor, een welgekomen rustpunt. De Col de Soulor zit er al op. .Vanaf Soulor weer een heel eind dalend (2,5km). De weg is hier iets smaller. Opletten voor het verzakte stuk asfalt. Hierna komt een stuk onverlichte tunnel met op het eind een bocht naar links. Enkele seconde rij je in volslagen duisternis. Aparte ervaring, je lijkt even te zweven in het niets maar dan verschijnt het licht van de uitgang weer. Opletten ook voor de waterdruppels die van het plafond van de tunnel vallen. Glad! Bij het buitenrijden ligt er zelfs nog hier en daar wat sneeuw. Aan de overkant zie je de weg van Arbeost-Ferrières naar de Col de Soulor. Langzaam gaat het zacht stijgend. Nog 5 km aan 5% tot de top van de Aubisque met de chalet als baken. 3 enorme fietsen verwelkomen ons en een standbeeld van Lucien Buysse als gedenkteken aan vervlogen en heroïsche fietstijden. Na 30 km zwoegen eindelijk de top. Een drankje , huisgemaakte bosbessentaart en een souvenir als beloning maken deze tocht compleet.
De Col du Soulor is een bergpas in de Franse Pyreneeën. De bergpas is vooral bekend van wieleretappes in bijvoorbeeld de Ronde van Frankrijk.
De Col du Soulor wordt vaak beklommen in combinatie met de Col d'Aubisque. De combinatie van deze twee beklimmingen, die direct op elkaar volgen, maakt een etappe extra zwaar.
(*) Etappe geneutraliseerd wegens overlijden Fabio Casartelli.
De Col d'Aubisque is een bergpas in de Franse Pyreneeën. De bergpas is vooral bekend van wielrenetappes in bijvoorbeeld de Ronde van Frankrijk. De Col d'Aubisque is voor het eerst opgenomen in de Ronde van Frankrijk tijdens de eerste Ronde door de Pyreneeën in 1910.
In 1965 werd de Fransman Lucien Aimar gedwongen op te geven nadat hij bewusteloos was geraakt door een gebrek aan zuurstof.
Het meest legendarische verhaal uit de wielergeschiedenis van d'Aubisque is de val van Wim van Est. In de twaalfde etappe op 17 juli van de Ronde van Frankrijk van 1951 nam Van Est te veel risico's bij de afdaling van de Aubisque en stortte 70 meter naar beneden. Hij was vrijwel ongedeerd, maar moest met aan elkaar geknoopte banden uit het ravijn worden getakeld. De uitspraak "Zeventig meter viel ik diep, m'n hart stond stil, maar m'n Pontiac liep!" is bedacht door een medewerkster van de sponsor Pontiac. Ter herinnering aan deze val is in 2003 een plaquette aangebracht op de plek waar Wim van Est uit de bocht schoot.
In 1977 won Hennie Kuiper op de Col d'Aubisque, tot nu toe de enige Nederlandse winnaar. De bergpas werd twaalf keer als eerste bedwongen door een Belg, onder wie Eddy Merckx en Lucien Van Impe.
Vanwege de ligging van de bergpas, is een beklimming langs de oostzijde niet mogelijk zonder eerst de Col du Soulor te bedwingen.
Sinds 7 juni 2010 staat er een borstbeeld van Lucien Buysse aan de voet van de Col d'Aubisque in Béost (Frankrijk) geschonken door Marnix Tijtgat.[1
8.5 €
…
